معنی ضرب المثل چراغی که ایزد بر فروزد چیست؟

3002603

این مثل در مقام غلبه حق بر باطل و در تعبیر از کسانیکه بر خلاف تاییدات خداوندی عمل کنند و خسران ببینند، استعمال می شود.

آورده اند که…

ابوسعید فضل الله بن ابی الخیر که اختصاراً‌ ابوسعید ابی الخیر نامیده می شد از اعاظم مشایخ صوفیه و محدثان معروف قرن پنجم هجری است. به گفته علامهٔ دهخدا در لغت نامه اش:در عیوب نفس دید و مخالف هوی کردن با قصی الغایه بود و در فقر و غنا و تحمل، شانی عظیم داشت و در لطف و سازگاری آیتی بود خاصه در فقر هر جا که سخن ابوسعید رود همه دلها را وقت خوش شود زیرا که از ابوسعید هیچ نمانده است و او هرگز من و ما نگفت همیشه ایشان می گفت…”

ایامی که شیخ در نیشابور بود شهر نیشابور محتسبی داشت مقتدر و سختگیر و در عین حال منکر شیخ ابوسعید. روزی بازرگانی مبلغ یک هزار دینار و مقداری عود برای شیخ ابوسعید می فرستد. شیخ بنا بر رسم و عادت عارفان که از این گونه تقدیمی ها نباید دیناری پس انداز شود به پیشکارش حسن مودب دستور می دهد که انواع اغذیه برای صوفیان و دراویش آماده کنند. شمع های بلند کافوری بخرند و در حیاط خانقاه روشن کنند. عودها را هم یکسره در تنور بریزند دود خوشبویش مشام همسایگان را نیز معطر سازد.

محتسب موصوف که مترصد بود دوان دوان به خانه شیخ آمد و به حالت تشدید و اعتراض فریاد زد که: این چه کاری است تو می کنی؟ مگر نمی دانی که روشن کردن شمع در روز روشن و سوزاندن عود در تنور اسراف و خلاف شرع است. شیخ ابوسعید ظاهراً حالت حجب و حیا به خود گرفت و گفت: من نمی دانستم حالا که تو می گویی حرام است. خودت شعله های شمع را خاموش کن.

محتسب جلو رفت اولین شمع را فوت کرد، آتش در ریش و لباس او گرفت.

ریش او سوخت و لباسش هم سوخت و به هزار زحمت او را از آتش رهانیدند، شیخ روی به او کرد و گفت:

هر آن شمعی که ایزد بر فروزد کسی که پف کند ریشش بسوزد.

 

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *