عوامل محرک شایع در اختلال دوقطبی کدامند؟

خواب می تواند بخشی از یک دوره بد برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی باشد. در طول مرحله مانیک یا افسردگی، اختلال خواب معمول است. اما کمبود خواب نیز به نوبه خود می تواند موجب شیدایی شود. خواب بیش از حد نیز با افسردگی ارتباط دارد.

داشتن یک روال منظم خواب، یعنی رفتن به رختخواب و بیدار شدن در یک زمان مشخص به طور روزانه، یک راه خوبی برای پایدار نگه داشتن همه چیز است. با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید آیا داروهای خواب نیز ممکن است به شما کمک کنند یا خیر.

بار اضافه حسی

سر و صدای بلند، چراغ، ازدحام جمعیت، ترافیک، ضرب الاجل های زیاد یا مصرف زیاد کافئین یا نیکوتین بیش از حد، می تواند شما را وارد یک قسمت از اختلال دو قطبی کند. جوانان مبتلا به این اختلال می گویند همه چیز یک میهمانی شبانه محرک است، شاید به این دلیل که شامل حذف کردن چرخه خواب با سروصدای بلند موسیقی ، چراغهای روشن یا چشمک زن و ازدحام جمعیت است.

استرس

فشارهای روابط اجتماعی ، فشارامور مالی، کار (و یا بیکاری) و یا از دست دادن یکی از عزیزان، می تواند نشانه های خلق و خو را بدتر کند. استرس حتی می تواند چرخه اول دو قطبی را برای برخی افراد ایجاد کند. ترفند آن این است که استرس را مدیریت کنید. ورزش منظم انجام دهید، از کافئین و الکل اجتناب کنید ومراقب رژیم غذایی خود باشید. مدیتیشن، می تواند افسردگی و اضطراب را نیز کاهش دهد.

هیجان زیاد

پیروزی های زندگی شیرین است، اما موفقیت و هیجان می تواند نوعی تنش و تحریک زیاد ایجاد کند. مراحل مهم زندگی مانند کسب جایزه، پایان یک امتحان یا یک ارتقاء می تواند به شما یک شادی فراتر از معمول بخشیده و یا یک دوره مانیا را برای شما به ارمغان بیاورد. برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، زمانی که در وسط یک فاز مانیک قرار دارند، اهداف دور خود را تعیین می کنند. با یک درمانگر در مورد چگونگی تعیین اهداف مناسب و مدیریت احساسات خود تا زمانی که به آنها برسید، کار کنید.

نقضی ازهنجار

هر گونه تغییر عمده در روال خود (مانند یک تعطیلات، رفتن به یک کنفرانس، یک برنامه جدید تناسب اندام) می تواند شما را به سمت تغییرات خلقی حرکت دهد. همچنین این روال جدید، می تواند برنامه ریزی دارو را برای شما سخت تر کند. مهم نیست که چه چیزی در زندگی شما اتفاق می افتد، یک برنامه زمانی برای وعده های غذا، کار و اهداف اجتماعی خود تنظیم کنید. اگر میخواهید دور شوید، آن را به نقطه ای که می خواهید بخشی از روال زندگی شما باشد، وصل کنید.

مبارزه با خانواده یا دوستان

معمولا روابط خوب به شما کمک می کند تا روحیه شما پایدار بماند. هرچند استرس درمورد برخوردها، می تواند یک تغییر را تحریک کند. یکی از همین دوره ها به صورت معکوس نیز میتواند کار کند، مثلا مانیک یا افسردگی می تواند منبع درگیری برای اعضای خانواده و دوستان باشد. در مورد نشستن نزد یک مشاور یا درمانگر، به عنوان یک خانواده، یک زن و شوهر یا به تنهایی نیز فکر کنید. یک فرد حرفه ای می تواند به شما در پیدا کردن راه های بهتر برای برقراری ارتباط و توازن احساسات کمک کند.

قطع ناگهانی داروها

قطع ناگهانی داروهای مخصوص اختلال دوقطبی خطرناک است. این می تواند محرک عود بوده و حتی علائم شما را بدتر کند.

ترکیبی از گفتاردرمانی و داروهای مختلف (داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد روانپریشی و تثبیت کننده های خلق و خو) می تواند خلق بالا و پایین شدید را در بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی کنترل کند. بدون مشورت کردن با پزشک خود آنها را قطع نکنید.

الکل یا مواد مخدر

بیشتر از 60٪ افراد مبتلا به اختلال دوقطبی از الکل یا مواد مخدر دیگر نیز استفاده می کنند. الکل می تواند افسردگی را بدتر کند، در حالی که داروهای مخدر می تواند باعث شیدایی شود. دلیل دیگری برای اجتناب از این مواد: آنها اغلب باعث می شوند تا داروهای دوقطبی به خوبی کار نکنند.

نوزاد جدید

داشتن یک فرزند زندگی را برای هر کسی تغییر می دهد. اگر اختلال دوقطبی دارید، این می تواند یک رویداد تغییر عمده خلق و خو باشد. برای اطمینان از بهترین وضعیت سلامتی برای خود و کودک خود، قبل از تصمیم به بارداری با پزشک خود صحبت کنید. بنا به خطراتی که برای شما و کودک شما در مورد استفاده دارویی وجود دارد، از مصرف هر گونه دارو خودداری کنید؛ اما بدون مشورت با پزشک خود، داروهای مخصوص اختلال دوقطبی را قطع نکنید. مقدار مناسب خواب و کاهش استرس می تواند شما را ثابت نگه دارد.

تغییر مناطق زمانی

سفر از شمال به جنوب یک کشور، احتمالا تغییر کافی برای ایجاد یک نوسان خلقی نیست، اما یک پرواز از یک قاره به قاره دیگر ممکن است این نوسان را به وجود بیاورد. چند مطالعه نشان داده است که سفر در مناطق زمانی دیگر، می تواند یک عامل محرک برای بعضی و البته نه همه افراد مبتلا به اختلال دوقطبی باشد. در هنگام مسافرت دارو های خود را ادامه دهید و از پزشک خود بپرسید که چگونه می توانید دوز مناسب برای تفاوت های زمانی را محاسبه و تنظیم کنید.

درجه حرارت

مانند میگرن، آسم، و سایر شرایط، حالت های اختلال دوقطبی نیز، گاهی اوقات با شرایط آب و هوایی می آیند و می روند. یک مطالعه دریافته است که فشار جو، رطوبت و دمای بالا و پایین در هر روز ممکن است محرکی برای تغییرات خلقی شود. در بیشتر موارد، تغییرات چشمگیر نبود، مگر با یک استثنا: درجه حرارت بالا می تواند شما را به یک دوره مانیا منتقل کند. هنگامی که فعالیت های خود را برنامه ریزی می کنید، به خصوص در آن زمان که به بیرون از منزل می روید، پیش بینی هایی را نیز مد نظر خود داشته باشید.