۵ مهارت لازم برای رانندگی در جاده زندگی

۵ مهارت لازم برای رانندگی در جاده زندگی

گاهی اوقات زندگی برخی افراد بی شباهت به یک رانندگی شتاب زده و سریع نیست. شتاب در کارها، بدون داشتن مهارت و توجه به علائم و تابلوهای هشدار دهنده، در مواردی نه تنها حُسنی ندارد، بلکه می تواند دردسر ساز نیز باشد!

مهارت رانندگی به سوی خوبی ها

یکی از نقاط مثبت زندگی برخی افراد این است، که برای انجام اعمال عبادی و دینی دغدغه و شتاب خاصی دارند، به طوری که هرگونه سستی و کاهلی در امور عبادی و دینی، همچون شرکت در نماز جماعت و شرکت در مراسم عزاداری اباعبدالله الحسین (علیه السلام) را بر نمی تابند. این روحیه بسیار زیبا، ارزشمند و مورد تأیید و تأکید فرهنگ قرآن است؛ کما اینکه باری تعالی در این خصوص می فرماید: «أُولئِکَ یُسارِعُونَ فِی الْخَیْراتِ وَ هُمْ لَها سابِقُونَ [سوره مومنون، آیه ۶۱] ایشانند که در نیکی ها مى شتابند و به آن [بر یکدیگر] پیشى مى گیرند.» ولی سوال اصلی اینجاست، آیا سبقت به سوی حسنات به تنهایی، می تواند ما را به مقصد و هدف نهایی برساند؟

سرابی در جاده ی زندگی

اگر بخواهیم قدری ملموس تر و منطبق با زندگی امروزی مطالبی بنویسیم، باید گفت برخی از ما گریه کننده ی خوبی برای مجالس عزاداری اهل بیت، بخصوص امام حسین (علیه السلام) و پای ثابت مجالس دعا و مناجات هستیم، ولی به خاطر بعضی معایب و کاستی ها، هنر نگهداری حسنات و خیرات را نداریم، به همین جهت گاهی اوقات مشاهده می شود بعد از دو ماه عزاداری، به خوبی نمی توانیم دیپلم افتخار همراهی با مکتب اباعبدالله الحسین (علیه السلام) را بدست آوریم، لذا مصداق این آیه شریف می شویم: «وَ قَدِمْنا إِلى ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً؛ [سوره فرقان، آیه۲۳] و ما به سراغ اعمالى که انجام داده اند مى رویم، و همه را همچون ذرّات غبار پراکنده در هوا قرار مى دهیم!»

در روایتی از منابع روایی معنای این آیه شریف از امام صادق (علیه السلام) پرسیده شد و حضرت این چنین جواب دادند: «سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام- عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ قَدِمْنا إِلى ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً قَالَ أَمَا وَ اللَّهِ إِنْ کَانَتْ أَعْمَالُهُمْ أَشَدَّ بَیَاضاً مِنَ الْقَبَاطِیِ وَ لَکِنْ کَانُوا إِذَا عَرَضَ لَهُمُ الْحَرَامُ لَمْ یَدَعُوهُ؛ [کلینى، محمد بن یعقوب الکافی (ط – الإسلامیه)، ج ۲، ص۸۱، ح۵] از سلیمان بن خالد، گوید: از امام صادق (علیه السلام) پرسیدم از تفسیر قول خدا عزّ و جلّ (۲۳ سوره فرقان): «و پیش آوردیم هر آنچه به جا آورده بود از کردار و آن را گردى پراکنده ساختیم.» فرمود: هلا به خدا کردارشان پاک بود و سفیدتر از جامه هاى سپید و نازک مصرى باف ولى چون حرامى جلوشان مى آمد آن را وانمى گذاشتند.»

مولوی در مثنوی خود شعری را می سراید که بی ارتباط با این حدیث زیبا نیست. او می نویسد:

اول ای جان دفع شر موش کن وانگهان در جمع گندم جوش کن

گر نه موشی دزد در انبار ماست گندم اعمال چل ساله کجاست

مهارت دیدن خدا در تمام مراحل زندگی می تواند منجی انسان باشد، این که انسان در همه حال خدا را شاهد و ناظر خود ببیند، در فضای مجازی، در کنار میز اداری، در کنار خانواده، در هنگام رانندگی و…به او قدرت و مهارت خویشتن داری را می دهد، به او توان انجام عبادت را می دهد، آنچه در این بین ضروری است این است که، انسان خدا را شاهد بر اعمال خود ببیند؛ کما اینکه باری تعالی می فرماید: «أَ لَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرى [علق/ ۱۴] آیا او ندانست که خداوند (همه اعمالش را) مى بیند؟!»

انسان برای حفظ و نگهداری کارهای خیری که در طول زندگی خود انجام داده، نیازمند کسب مهارت های است در ادامه به بعضی از این مهارت ها اشاره می کنیم:

۱- مهارت تقویت تقوا در جاده زندگی:

یکی از امور مهمی که کمک شایانی به حفظ حسنات در زندگی می کند، مجهز شدن به عنصر تقوا و خویشتن داری است. هر چند انسان گرایش به خوبی ها و حسنات داشته باشد، ولی هرگاه توانایی خویشتن داری و خود کنترلی در مواجه با گناهان را نداشته باشد، یقیناً به هدف و مقصد نهایی نائل نخواهند شد.

از طرفی با رعایت تقوا مقصد نهایی برای انسان نزدیک و قابل دستیابی است؛ کما اینکه خدای متعال دستیابی و رسیدن به مقصد سعادت را این چنین به متقین بشارت می دهد: «وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّهُ لِلْمُتَّقینَ؛[سوره شعراء، آیه۹۰] و بهشت براى پرهیزگاران نزدیک شود.»

۲- مهارت حرکت با سرعت مطمئنه:

سرعت مطمئنه در آموزه های اسلامی، می تواند رعایت اعتدال و میانه روی در کارها باشد، در بسیاری از موارد افراط و تفریط انسان را از هدف نهایی باز می دارد. چه بسیار افرادی که در ایام خاص با توان بالایی به سوی خوبی ها قدم بر می دارند، ولی بعد از سپری شدن آن ایام گرفتار تفریط یا به عبارتی سستی، بی حالی و بی رغبتی می شوند. این در حالی است که خدای متعال آیین خود را این چنین به همگان معرفی کرده است: «وَ کَذلِکَ جَعَلْناکُمْ أُمَّهً وَسَطاً لِتَکُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ وَ یَکُونَ الرَّسُولُ عَلَیْکُمْ شَهیدا؛[سوره بقره، آیه ۱۴۳] و اینچنین شما را امتى میانه ساختیم تا بر مردمان گواه باشید و پیامبر بر شما گواه باشد.» میانه روی به انسان حرکت پیوسته و مداوم به سوی خوبی ها را می آموزد.

۳- مهارت استفاده از چراغ عقل:

هر راننده ای به هر اندازه که در رانندگی تجربه و مهارت داشته باشد، نمی تواند بدون چراغ و روشنایی در جاده تاریک رانندگی کند. در مکتب و آموزه های قرآنی عقل از چنان جایگاه و مرتبه ای برخوردار است، که خدای متعال با بیان های مختلف در آیات متعددی همگان را به استفاده ی از آن راهنمایی می کند. چه بسیار انسان هایی که اگر در زندگی به درستی می اندیشیدند، و قبل از کارهای خود تعقل می ورزیدند، هیچ گاه مرتکب اعمال نا شایست نمی شدند. اگر انسان قبل از گرفتار شدن در آتش شهوت و گناه قدری تأمل و تفکر می کرد، هیچ گاه با حرص و سرعت خود را وارد آن نمی کرد؛ کما اینکه در قرآن کریم این چنین بیان می فرماید: «وَ قالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ ما کُنَّا فی أَصْحابِ السَّعیرِ؛[سوره ملک، آیه ۱۰] و گویند: اگر ما مى شنیدیم و خِرَد را به کار مى بستیم در زمره دوزخیان نبودیم.»

یکی از نقاط مثبت زندگی برخی افراد این است، که برای انجام اعمال عبادی و دینی دغدغه و شتاب خاصی دارند، به طوری که هرگونه سستی و کاهلی در امور عبادی و دینی، همچون شرکت در نماز جماعت و شرکت در مراسم عزاداری اباعبدالله الحسین (علیه السلام) را بر نمی تابند. این روحیه بسیار زیبا، ارزشمند و مورد تأیید و تأکید فرهنگ قرآن است.

۴- مهارت توجه به دوربین مدار بسته ی زندگی:

مهارت دیدن خدا در تمام مراحل زندگی می تواند منجی انسان باشد، این که انسان در همه حال خدا را شاهد و ناظر خود ببیند، در فضای مجازی، در کنار میز اداری، در کنار خانواده، در هنگام رانندگی و…به او قدرت و مهارت خویشتن داری را می دهد، به او توان انجام عبادت را می دهد، آنچه در این بین ضروری است این است که، انسان خدا را شاهد بر اعمال خود ببیند؛ کما اینکه باری تعالی می فرماید: «أَ لَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرى [علق/ ۱۴] آیا او ندانست که خداوند (همه اعمالش را) مى بیند؟!»

۵- مهارت حرکت با دنده سنگین (احتیاط) :

همان طور که رانندگی در جاده های لغزنده و کوهستانی که با فراز و نشیب همراه است، بدون دنده ی سنگین ممکن نیست، در جاده ی زندگی نیز بدون رعایت احتیاط نمی توان به مقصد نهایی رسید. چه بسیار مواقف و موقعیت های شبهه ناکی که نیاز است، انسان در مواجه با آنها احتیاط کند. ابزار احتیاط موجب می شود انسان با بی مبالاتی به هر جایی وارد نشود در اهمیت این عنصر در منابع روایی نقل شده است: «عَنْ أَبِی سَعِیدٍ الزُّهْرِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: الْوُقُوفُ عِنْدَ الشُّبْهَهِ خَیْرٌ مِنَ الِاقْتِحَامِ فِی الْهَلَکَه [اصول کافی، جلد ۱،صفحه : ۱۴۵] ابی سعید زهری از امام باقر (علیه السلام) این چنین نقل می کند: از امر مشتبه باز ایستادن بهتر است از به هلاکت افتادن.»

سخن آخر:

انسان برای حفظ حسنات و کارهای خیری که در طول زندگی انجام داده، علاوه برتمایل و کشش به سوی خوبی ها، نیازمند انزجار و قوه پرهیز از بدی ها ، رذایل و گناهان را نیز می باشد.

 

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *