تأثیر حرکات ایروبیک روی مغز و حافظه
ایروبیک (aerobic) در انگلیسی به معنای هوازی است. ورزش ایروبیک یا حرکات موزون هوازی یکی از روش‌های تمرینی برای کسب آمادگی جسمانی است و توانایی قلب و عروق و سیستم تنفسی را افزایش می‌دهد. به طور کلی هر فعالیتی که نیاز بدن به استفاده از اکسیژن را برای مدت قابل توجهی افزایش دهد ایروبیک نام دارد. ایروبیک یکی از ساده‌ترین ورزش‌ها و در عین حال کم هزینه‌ترین ورزش هاست به حدی که افراد می‌توانند حتی در خانه این ورزش را انجام دهند.
از آن جایی که این حرکات ورزشی از سوخت چربی بهره می‌گیرند، با انجام آن چربی‌های اضافی بدن به عنوان سوخت یا انرژی مصرف شده و وزن اضافی بدن کاهش می‌یابد و با ادامه چنین حرکاتی به تدریج قلب و سیستم عروقی و تنفسی در مقابل فعالیت‌های حرکتی از کارایی بالاتری برخوردار می‌شوند. شیوه تمرین ورزش ایروبیک به سبب اجرا‌های هوازی موزون و هماهنگ که با موزیک همراه است، وسیله‌ای بسیار موثر برای جلوگیری از افسردگی، رفع بی حوصلگی و بی تابی است و به دلیل آن که فرد تمرین کننده این ورزش را به شکل گروهی و در قالب حرکاتی موزون و از قبل تعیین شده دنبال می‌کند، تاثیر بسزایی در تقویت رفتار‌های گروهی دارد.
در تمرین‌های ایروبیک برخلاف تمرین‌های آمادگی جسمانی (که بین تمرین‌ها استراحت‌های کوتاه در نظر گرفته می‌شود)، اجرای حرکات بدنی به شکل ترکیبی صورت می‌گیرد و زمانی در حدود ۴۵ الی ۶۰ دقیقه را به خود اختصاص می‌دهد. شما به‌طور روزانه نیز این ورزش‌های هوازی را انجام می‌دهید از نمونه‌های ساده این ورزش می‌توان به پیاده روی، دو، شنا، دچرخه سواری، کوه نوردی پله ای، اسکی در مناطق کوهستانی، اسکیت، انواع کلاس‌های رقص اشاره کرد.
محققان دانشگاه لودویک-مکسی میلیانز در مونیخ نشان دادند که چگونه نشستن، برخاستن و راه رفتن روی حافظه تأثیر گذاشته و مغز را برای ذخیره دیتای مرتبط هنگام نیاز به واکنش در جهت درست، آماده می‌سازد.
گوردون دادول، هرمان مولر و توماس تولنر معتقدند حافظه به‌صورت ویژوآل دیتا را در حافظه ذخیره کرده تا وظیفه تعریف‌شده را در زمان لازم به‌درستی انجام دهد. در یافته‌های این محققان (با آزمایش EEG روی ۲۴ داوطلب) که در مجله British Journal of Psychology منتشرشده، آمده است که تمرین‌های ایروبیک به‌طور مستقیم روی عملکرد شناختی فرد هم‌زمان و بعد از تمرین مؤثر است و تمرین راه رفتن و یا دوچرخه‌سواری از «یکجا نشستن تنها” بسیار مفیدتر است.
تحقیق مستقل دیگری نشان می‌دهد که راه رفتن روزانه ۴۰۰۰ قدم به عملکرد بهتر سیستم شناختی انسان و مبارزه با آلزایمر کمک زیادی می‌کند.
